Cyfrowe ziarna

W Capgemini działania z zakresu CSR już na dobre są wpisane w kulturę organizacyjną i biznes. Pracownicy i pracownice naszej firmy od zawsze bardzo chętnie angażują się w działania społeczne. Najlepszym tego przykładem może być program grantowy „Inwestujemy w dobre pomysły”, który prężnie działa już od 12 lat. Osoby pracujące w Capgemini same zgłaszają projekty społeczne, a następnie realizują je w zespołach  wolontariackich.

Gdy w marcu 2023 ogłoszona została XII edycja Programu Grantowego Capgemini Polska „Inwestujemy w dobre pomysły”, w mojej głowie pojawiło się bardzo konkretne hasło: neuroróżnorodność.  Koncepcja neuroróżnorodności idealnie wpasowuje się bowiem w nurt działań na rzecz włączania i różnorodności, które stanowią jeden z głównych filarów strategii CSR. Działania dążące do integracji i wyrównywania szans grup narażonych na wykluczenie miały dać młodym neuroatypowym osobom, posiadającym orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, szansę na przełamanie barier i stereotypów. Wiedziałam, że dzieci nieneuronormatywne często mają problem z kontrolą impulsów i regulacją emocji, co z kolei wpływa na ich niską samoocenę, frustrację i przekłada się na wyniki w nauce i relacje społeczne. Problem potęguje brak świadomości i zrozumienia kwestii neuroróżnorodności w społeczeństwie. W konsekwencji, dzieci objęte kształceniem specjalnym, często postrzegane są jako mniej zdolne i mają mniejsze szanse na rozwój swoich kluczowych umiejętności. Przystąpiłam więc do działania i zgłosiłam wniosek projektu wolontaryjnego o nazwie „Cyfrowe ziarna”, którego celem jest pokazanie dzieciom nieneuronormatywnym, że mają w sobie potencjał i mimo swoich ograniczeń, mogą w przyszłości być aktywnymi zawodowo osobami. Udało się – dostaliśmy dofinansowanie w ramach dużego lokalnego grantu. Wraz z Moniką Teresik, współliderką projektu, rozpoczęłyśmy przygodę z “rozsiewaniem cyfrowych ziaren”.

Mimo ogromnej chęci wsparcia jak największej liczby dzieci i osób opiekujących się nimi, musieliśmy skoncentrować się na jednym beneficjencie. Do współpracy w projekcie zaprosiliśmy więc „Naszą Szkołę” w Katowicach, która jest niepubliczną placówką oświatowo-wychowawczą. Naszym zadaniem było wyposażyć dzieci w umiejętności niezbędne do funkcjonowania w dobie ery cyfrowej.

Nasza misja rozpoczęła się wykładem Mateusza Kobryna, coacha działającego w obszarze neuroróżnorodności i inkluzyjności pt. „Edukacja i kariera otwarte na neuroróżnorodność”, jaki przybliżył problem dostępu do edukacji i konieczności wsparcia osób neuroroatypowych. Niezwykle pokrzepiające w wystąpieniu były historie osób, które osiągnęły liczne sukcesy pomimo trudności, z jakimi mierzyły się w dorosłym życiu.

Warsztaty Kanban, to kolejny przystanek na drodze naszej wolontariackiej podróży, który został przygotowany z myślą o uczniach najmłodszych klas. Dzieci miały okazję poznać niezwykle ciekawą strategię organizacji czasu pracy, opartą na japońskiej metodzie, która była stosowana już w latach 40-stych XX wieku do sterowania procesami produkcyjnymi. A dziś, z naszą pomocą, uczniowie mogli poznać praktyczne narzędzie do zarządzania swoimi codziennymi zajęciami. Wierzymy, że dzięki ćwiczeniom i zabawie w wizualizację zadań na tablicy, nabyli nowe, cenne umiejętności: planowania, organizowania, inicjowania, podtrzymywania i realizowania pomysłów.  

Z uwagi na fakt, że najlepszym sposobem na naukę jest zabawa, postanowiliśmy zainwestować w kreatywne warsztaty w pracowni H2O w Siemianowicach Śląskich. Pan Majsterklepka (Andrzej Lebek) w cudownie namacalny sposób umożliwił dzieciom obcowanie z fizyką – tu para buch, tu trybiki w ruch, światło cyk, a tam prąd robi myk! Fantastyczne unikatowe, specjalistyczne stanowiska doświadczalne zachęcały dzieci do bliższego zapoznania się z naukami ścisłymi.

Kolejnym punktem programu były warsztaty robotyki z klockami LEGO. Pozornie banalne klocki, tak uwielbiane przez dzieci, w połączeniu z narzędziami programistycznymi, robią ogromne wrażenie! Nasi wolontariusze_ki wraz z młodymi konstruktorami_kami zgłębili tajniki techniki i inżynierii. Każdy kolejny klocek czy komenda w aplikacji rozwijały ich kreatywność, umiejętności krytycznego myślenia, komunikacji i pracy w zespole, a także rozbudzały ciekawość. Nie do opisania jest radość młodych osób, które dzięki swojej wytrwałości i skupieniu, podtrzymywanym przez świetną zabawę, tchnęli życie w roboty, powtarzające sekwencje ruchów i reakcji.

Ostatnim elementem w naszym projekcie wolontaryjnym była praca z komiksem pt. „Róża, a co chcesz wiedzieć?”. Rozdaliśmy go dzieciom z nadzieją, że dzięki tym materiałom utrwalą się umiejętności, które ćwiczyli w części warsztatowej projektu. Wierzymy, że młodzi ludzie rozbudzą swoją ciekawość i przełamią lęk przed technologią. Książka porządkuje wiedzę z zakresu cyberbezpieczeństwa, uczy o tym, jak zachowywać się w mediach społecznościowych, przybliża tematykę robotyzacji, programowania, gier wideo, telefonii komórkowej i sztucznej inteligencji. Dlaczego komiks? Po pierwsze, kto nie lubi komiksów? A po drugie i najważniejsze, myślenie wizualne, to często bardzo mocna strona neuroroatypowych osób, zatem serwowanie informacji w ten właśnie sposób zwiększa szansę na przyswojenie wiedzy.

„Cyfrowe ziarna” były niezwykłą przygodą zarówno dla dzieci, do których skierowaliśmy nasze działania, ale też i dla nas samych. Patrzenie na młode osoby, które mając szansę w praktyczny sposób doświadczyć nauki, przeistaczają się na naszych oczach ze słuchaczy-odbiorców w wynalazców-konstruktorów, było niesamowite! To utwierdza nas w przekonaniu, że zapewniając odpowiednie warunki edukacji i inwestując w nieszablonowe podejście do nauki, wpieramy rozwój dzieci i pełne wykorzystanie potencjału, jaki w nich drzemie. Cieszymy się, że nasz projekt spotkał się z takim entuzjazmem i pozytywnym odbiorem rodziców. Wiemy, że wsparcie dorosłych pozwala dzieciom na wiarę w to, że nie ma rzeczy niemożliwych i że przyszłość należy do nich – aktywnych zawodowo młodych ludzi.

Dzięki projektowi wolontariatu pracowniczego mogliśmy odkryć nowe umiejętności, poznać ciekawych ludzi, spotkać się i wspólnie zrealizować warsztaty, które dały ogromną satysfakcję. Wiemy, że takie działania wywierają pozytywną zmianę w lokalnej społeczności. Realizacja projektu „Cyfrowe ziarna” przyniósł niesamowite efekty i nie byłoby to możliwe bez osób zaangażowanych. Szczególne podziękowanie należą się Monice Teresik, Małgorzaty Balandynowicz-Włoch, Michalinie Brzeskiej, Aleksandrze Barańskiej, Magdalenie Janusz, Dorocie Bieniek, Michałowi Baryłce, Pawłowi Popielskiemu, Katarzynie Juszkiewicz, Annie Michalskiej, Magdalenie Pernak, Rafałowi Łapińskiemu, Mateuszowi Białasowi i Sylwii Augustyn-Bas.